Drogi w Podkowie są codziennym tematem rozmów mieszkańców, którzy zwracają uwagę na ich bezpieczeństwo, estetykę, oznakowanie i jakość.

Z raportów opracowanych przez ekspertów Krajowej Rady Bezpieczeństwa Drogowego i twórców Narodowego programu poprawy bezpieczeństwa ruchu drogowego czy programu Gambit wynika, że główną przyczyną wypadków na naszych drogach jest prędkość. Nadużywanie prędkości jest szczególnie brzemienne w skutki na drogach lokalnych o charakterze dróg tranzytowych. W Podkowie to z pewnością ciąg ulic: Jana Pawła II i Brwinowskiej, Lipowej z Bukową, Kwiatowej, Paproci i Parkowej oraz Gołębiej wraz z Zachodnią.

Oczywiste jest, że metody i środki uspokojenia ruchu mają znaczący wpływ na poprawę bezpieczeństwa wszystkich poruszających się po drogach. Od lat w Podkowie Leśnej mieszkańcy wnioskują o to, aby rozwój naszej infrastruktury drogowej był nakierowany na niechronionych jej użytkowników: pieszych i rowerzystów, o spowolnienie ruchu samochodowego, o zakaz poruszania się samochodów ciężarowych (ewentualnie o egzekwowanie istniejących przepisów). Będąc mocno zaangażowany w poprawę bezpieczeństwa  na naszych drogach, z uwagą obserwuję europejskie i światowe tendencje w tej dziedzinie. W Europie Zachodniej, ale już i w Polsce to nie samochód, lecz rower stał się symbolem przyjaznego miasta. Obecnie proponowane rozwiązania drogowe w naszym mieście nie są dostosowane do jego specyfiki ani do oczekiwań mieszkańców, nie są też nowoczesne, no i uwzględniają wygodę głównie kierowców. Jestem zdania, że powinniśmy sięgać do sprawdzonych, efektywnych sposobów na uspokojenie ruchu. Drogi mogą być przyjazne dla środowiska (natural drainage system), estetyczne, z elementami małej architektury spełniającej funkcje społeczne.

Na pewno muszą być zaprojektowane w powiązaniu z całym układem komunikacyjnym miasta, potrzebami środowiskowymi, warunkami wodnymi i oczekiwaniami mieszkańców. Ograniczenie prędkości tylko znakami drogowymi (jak to ma miejsce do tej pory) jest nieskuteczne; już sam wygląd drogi powinien być spójny z ograniczeniem prędkości i wskazywać kierowcy, jaka prędkość jazdy jest od niego oczekiwana. Rzeczywiste i postrzegane zagrożenia zniechęcają ludzi do poruszania się pieszo i jeżdżenia na rowerze, co pogarsza ich stan zdrowia i sprawność fizyczną. Obawa przed zagrożeniami w ruchu drogowym jest również jedną z przyczyn odwożenia dzieci do szkoły samochodem. Niedopuszczalne są bezład, chaos i brak troski o bezpieczeństwo dzieci, jakie panują wokół obu podkowiańskich szkół (pomimo wyremontowania ulicy Bluszczowej) i przedszkola. Priorytetem w projektowaniu i modernizacji naszych dróg powinno być zapewnienie bezpiecznej prędkości pojazdów za pomocą odpowiedniego kształtowania geometrii jezdni i elementów organizacji ruchu, które fizycznie uniemożliwiają rozwijanie prędkości nadmiernych oraz zapobiegają innym niebezpiecznym manewrom, na przykład wyprzedzaniu. Widzę również potrzebę zaangażowania społeczności lokalnej w proces decyzyjny i wprowadzenie standardu rzetelnie przeprowadzanych konsultacji społecznych. Aprobata mieszkańców powinna być kluczowa dla podejmowanych przedsięwzięć i rozwiązań drogowych. Obecnie rozwiązania proponowane przez Urząd Miasta wywołują niezadowolenie (bądź konflikty) i nie rozwiązują wieloletnich bolączek mieszkańców. Najczęstszą przyczyną jest nieuwzględnianie propozycji i postulatów oraz niechlujnie, z błędami, przygotowywana dokumentacja projektowa, co powoduje niemożność uzyskania uzgodnień w Starostwie. Innym czynnikiem jest brak odpowiedniego nadzoru nad wykonawcami (patrz: wykonanie chodnika na ul. Bukowej), jak też stosowanie materiałów mocno pylących do utwardzania nawierzchni dróg.

Układ urbanistyczny naszego miasta jest objęty ochroną konserwatora zabytków. Wąskie, wymagające uwagi i wyobraźni użytkowników ulice stanowią o niepowtarzalnym charakterze tego miejsca. Proponowane rozwiązania z dziedziny bezpieczeństwa ruchu powinny być także wyjątkowe, dostosowane do specyfiki Podkowy, a przede wszystkim oczekiwań i potrzeb mieszkańców. Ale do tego potrzeba pomysłu, odwagi i determinacji w dążeniu do zrealizowania założeń.