Sobotni wieczór spędziłem na premierze spektaklu pt. „Spotkanie” wystawionego przez teatr Kiosk Ruchu (w podkowiańskim CKiIO). Teatr szczególny, bo przypomina bardziej pantomimę, gdzie środkiem wyrazu jest ruch, mowa ciała i gesty. Gdzie to nie słowa są nośnikiem przekazu, ale umiejętne połączenie myśli, emocji i ruchu. Jako widz mogłem doświadczyć i poczuć cały wachlarz doznań, które aktorzy mówiąc kolokwialnie mi zaserwowali. Oglądając sztukę, przedstawienie (?) zastanawiałem się, czy na pewno rozumiem co autor ma na myśli, ale wchodząc w to głębiej dostrzegłem, że najważniejsze jest to co ja odczuwam, to moje emocje są tym przekazem i u każdego mogą być one inne. Momentami ekspresja aktorów była na tyle intensywna i przejmująca, iż miałem wrażenie, że publiczność ( w tym ja) boi się oddychać co wzmagała dodatkowo potworna cisza na sali. A może to był tylko strach przed włączeniem mnie jako odbiorcy w uczestnika działań artystycznych. Gratuluję choreografii Aleksandrze Zdunek i występu aktorom – sąsiadom.