W 2008 roku została opracowana dokumentacja dotycząca budowy ścieżek rowerowych na terenie zachodniego Mazowsza. Zleceniodawcą był Urząd Miasta Milanówka. Projekt powstał na zlecenie Stowarzyszenia Gmin Zachodniego Mazowsza „Mazovia”. które zrzeszało: Błonie, Brwinów, Leszno, Michałowice, Milanówek, Nadarzyn oraz Podkowę Leśną. Do projektu przyłączyły się również Grodzisk Mazowiecki oraz Pruszków. Opracowana koncepcja zakłada przebudowę lub budowę sieci ścieżek o łącznej długości ok. 126 kilometrów. Głównym elementem sieci ma być ścieżka wybudowana wzdłuż linii kolejowej WKD. Projekt zakłada wytyczenie, zaprojektowanie i budowę głównych – zbiorczych ciągów rowerowych łączących gminy zrzeszone w stowarzyszeniu z Warszawą.  – mapa ścieżek.

Na terenie naszego miasta ścieżki poprowadzono w istniejących pasach drogowych ( w dużej mierze na brak miejsca na samodzielne drogi rowerowe ), zaplanowano w przeważającej części nawierzchnię asfaltową.  Takie podejście ciągnie za sobą określone konsekwencje:
– przy projektowaniu i przebudowie dróg nadrzędnym założeniem musi być pogodzenie interesu wszystkich uczestników ruchu ( pieszych, rowerzystów i kierowców ),
– należy doprowadzić do obniżenia prędkości pojazdów na drogach zbiorczych do akceptowalnego dla ruchu rowerowego poziomu. Metodą na osiągnięcie tego celu jest wykorzystywanie fizycznych środków spowolnienia ruchu ( np. akceptowane przez rowerzystów skrzyżowania wyniesione bo zwykłe progi już nie),
– zaakceptować fakt, że z punktu widzenia rowerzysty czy rolkarza nawierzchnia asfaltowa jest najbardziej pożądana,
– rezygnacja z budowy chodników na rzecz ciągów pieszo-jezdnych
– zaakceptowanie graficznego wyznaczenia dróg rowerowych w pasach jezdnych, czy późniejszą organizację tak zwanych kontr pasów rowerowych na jezdniach jednokierunkowych.

Ale wbrew pozorom te wymagania ( może z dyskusyjnym asfaltem )  przyczynią się do poprawy bezpieczeństwa na naszych ulicach, poprawy ich estetyki, aktywizacji turystyki lokalnej. A co najważniejsze budowa drogi obok której wybudujemy ścieżkę rowerową kosztuje o wiele więcej niż budowa nowoczesnej, bezpiecznej drogi z zintegrowana jezdnia dla ruchu samochodowego jak i rowerowego. Z dzisiejszego punktu widzenia potrzeb jakie mamy w mieście w zakresie dróg, można śmiało wysnuć wniosek że, część ścieżek może się dość szybko pojawić w Podkowie. Potrzebne jest tylko branie ich pod uwagę przy projektowaniu przebudowy i remontów dróg, determinacja i wyobraźnia z odrobiną odwagi, która przełoży się na innowacyjne, nowoczesne rozwiązania z zakresu inżynierii komunikacyjnej.

I rowery na jezdnie!!!

Drogi w Podkowie, jak w większości gmin są codziennym tematem rozmów mieszkańców. Korzystanie z pasów drogowych – bo drogą nie jest tylko sama nawierzchnia, jest codziennością dla każdego z nas.  Czy jesteśmy użytkownikami chronionymi czy niechronionymi, zwracamy uwagę na ich estetykę, oznakowanie czy ich jakość. Spacerując, biegając, jadąc na rowerze, czy myśląc o naszych dzieciach właśnie idących po którejś z podkowiańskich ulic znacznie częściej myślimy o drogach w kategorii bezpieczeństwa.  O przejeżdżających obok nas chronionych, czasami przez ponad 2 tony konstrukcji z kombinacji metali i tworzyw sztucznych kierowcach myślimy, że nie mają wyobraźni pędząc z o wiele za dużą prędkością, wąską, dziurawą drogą w dodatku z wpychającymi się w pas drogowy gałęziami drzew które mocno ograniczają widoczność. I mamy wtedy rację. W raportach opracowanych przez ekspertów Krajowej Rady Bezpieczeństwa Drogowego i twórców Narodowego Programu Poprawy Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego czy programu Gambit 2005, wynika że, główną przyczyną wypadków na naszych drogach jest prędkość, a wśród wszystkich sprawców wypadków zaledwie 10 % to niechronieni uczestnicy ruchu. Nadużywanie prędkości jest szczególnie brzemienne w skutki na drogach lokalnych o charakterze dróg tranzytowych. W przypadku Podkowy to z pewnością ciąg ulic Jana Pawła II i Brwinowskiej, Lipowej z Bukową czy Kwiatowej, Paproci i Parkowej. Jak wiemy cały układ urbanistyczny naszego miasta jest objęty ochroną Konserwatora Zabytków, nikt z nas sobie chyba nie wyobraża, aby gmina nagle postanowiła poszerzyć dwukrotnie  ul. Bukową czy ul. Kwiatową, tak aby ich szerokość odpowiadała zapisom planu miejscowego i  satysfakcjonowała inżynierów ruchu Wydziału Komunikacji starostwa. Te wąskie, wymagające uwagi i wyobraźni od użytkowników ulice stanowią o niepowtarzalnym charakterze naszego miasta. Proponowane rozwiązania z dziedziny bezpieczeństwa ruchu powinny być także wyjątkowe, dostosowane do specyfiki miasta i nowoczesne. Nie ma sensu sięgać dzisiaj do rozwiązań które za nowatorskie w krajach Europy Zachodniej uchodziły 30-40 lat temu. Dzisiaj znane są efektywniejsze sposoby na uspokojenie ruchu, poprawę bezpieczeństwa pieszych, wpuszczenie rowerzystów na jezdnie. Dzisiaj można projektować drogi, nie tylko wybaczające błędy kierowcom, wygodne i funkcjonalne dla osób z niepełnosprawnościami, osób starszych czy osób z małymi dziećmi. Drogi mogą być przyjazne dla środowiska ( natural drainage system ) estetyczne, gdzie elementy małej architektury spełniają funkcję społeczne. Na pewno muszą być zaprojektowane w powiązaniu do całego układu komunikacyjnego miasta, potrzeb środowiskowych, warunków wodnych i oczekiwań mieszkańców. Dobrym przykładem takich praktyk w Polsce jest część Puław i Miasteczko Holenderskie – KRBRD Dutch Town i Kompleksowe_wdrazanie-uspokojenia_ruchu_na_przykladzie_projektu_Miasteczko_Holenderskie_w_Pulawach, zresztą wystarczy pojechać do którejś z sąsiednich miejscowości – choćby Komorowa….

Decyzję o budowie sieci wodociągowej i kanalizacyjnej podjęto w Podkowie Leśnej za czasów Burmistrz Piwońskiej. W 1996 r. na zlecenie miasta został opracowany projekt sieci wodociągowej i kanalizacyjnej, budowa ruszyła w 1997 roku, a zakończyła się w 2008 r. Inwestycja objęła 4 kadencje władz samorządowych (w tym trzech Burmistrzów, oprócz wymienionej p. Piwońskiej, p. Damaziak i p. Kościelny ) i kosztowała łącznie ponad 23,4 mln złotych.
Do końca 2010 roku do sieci kanalizacyjnej podłączyło się 945 budynków a do sieci wodociągowej 960 na 1200 ( lub 1419 – występowanie takiej rozbieżności w dokumentach strategicznych miasta jest dość ciekawe, z upływem lat ubyło nam zabudowanych nieruchomości – dane pochodzą z roku 2005 )  wszystkich domów w Podkowie Leśnej. Mamy 44,2 km wodociągów i 44,6 km sieci kanałów. Dla porównania długość czynnej sieci gazowej to ok. 39 km, z której korzysta 3 019 osób.
Sieć wodociągowa jest zasilana z ujęć zlokalizowanych w Podkowie, a ścieki odprowadzamy do oczyszczalni w Grodzisku Mazowiecki.
Taki stan rzeczy bardzo cieszy, wiele sąsiednich gmin jest w trakcie kontynuowania ich budowy, a w przypadku Żółwina i Owczarni gmina Brwinów nie ma nawet planów ich skanalizowania.  Warto zwrócić uwagę, że w obu tych miejscowościach mieszka już ponad 2500 osób, plany miejscowe przewidują urbanizację na poziomie odpowiednio 80 i 70% powierzchni obu sołectw. Kiedyś będziemy mieli na południu  ponad 5000 sąsiadów. Źródłem wody w naszych wodociągach są wody podziemne, zasilane poprzez infiltrację wód powierzchniowych i opadowych. Dobrze  byłoby wpłynąć na władze Brwinowa, aby te zechciały rozważyć budowę sieci kanalizacyjnej na terenie Żółwina, Owczarni i Tereni, wszak obecnie mieszkańcy tej części gminy także spożywają wodę ze stacji uzdatniania w Podkowie Leśnej.
Zanim jednak to nastąpi powinniśmy sami zdiagnozować nasze potrzeby dotyczące sieci wodociągowej i kanalizacyjnej. W pierwszym projekcie sieci kanalizacyjnej na terenie miasta było zlokalizowane ponad 70 szt. przepompowni.  To że mamy ich tylko kilkanaście zawdzięczamy poprzednim włodarzom, których udało mi się przekonać, że mniejsza ilość pompowni, to też mniejsze koszty eksploatacji całego systemu. Dzisiaj z uwagi na te same przyczyny, warto zdecydować się na zamknięcie sieci wodociągowej w sieć pierścieniową. Poprawi nam się ciśnienie w sieci, jakość wody, spadną koszty płukania końcówek.  Trzeba rozpocząć akcję edukacyjną mającą na celu zachęcenie właścicieli nie podłączonych posesji do sieci wodociągowej i kanalizacyjnej. Wyjdzie to nam i środowisku na dobre. Na nowo oznakować zasuwy, hydranty na sieci. Ostatnie pożary, szczególnie listopadowy na ulicy Cichej/Wiązowej pokazały, ze te działania wpłyną także na podniesienie poziomu bezpieczeństwa wszystkich mieszkańców Podkowy. Czekam na moment w którym rządzący zdadzą sobie sprawę, ze nie wystarczy mieć, trzeba też dbać na bieżąco o to co się ma i nie pogarszać stanu technicznego infrastruktury przez własne zaniedbania.