Podsumowanie spotkania z mieszkańcami – uchodźcy | MIASTO OGRÓD PODKOWA LEŚNA

15 października br. odbyło się kolejne spotkanie z mieszkańcami pt. „Uchodźcy na terenie Podkowy Leśnej”. Postaram się w dużym skrócie to spotkanie podsumować (pod artykułem jest załączony link do nagrania przebiegu spotkania). Wśród zaproszonych gości znaleźli się:

Szymon Hajduk – Dyrektor Departamentu Pomocy Socjalnej Urzędu do Spraw Cudzoziemców
Izabela Szewczyk – Pełnomocnik Wojewody Mazowieckiego ds. Migracji
Łukasz Kosiedowski – Naczelnik Wydziału Prawa Administracyjnego i Ochrony Zdrowia w Biurze Rzecznika Praw Obywatelskich
Katarzyna Oyrzanowska – Przedstawiciel UNHCR (Biura Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców w Polsce)- Specjalistka ds. Integracji Uchodźców
prof. Hazem M. Kalaji – Wykładowca Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego Warszawie, Syryjczyk mieszkający w Polsce
Elżbieta Mieszkowska – Dyrektor Zespołu Szkół w Podkowie Leśnej
Ewa Iwanowska – psycholog z Zespołu Szkół w Podkowie Leśnej

Niestety, z powodu choroby nie przybył Sławomir Sikora – Dyrektor Gimnazjum „Raszyńska” antropolog i nauczyciel pracujący w klasach wielokulturowych.

To czego mogliśmy się dowiedzieć:

Ośrodek w Dębaku na terenie Podkowy Leśnej istnieje 23 lata – przewinęło się przez niego ponad 80 tys. uchodźców. Przez ośrodek przeszli praktycznie wszyscy cudzoziemcy, którzy ubiegali się o status uchodźcy w Polsce. Ośrodek pełni funkcję ośrodka recepcyjnego i do 2009r. był takim jedynym ośrodkiem w Polsce. Od 2009r. powstał drugi ośrodek recepcyjny w Białej Podlaskiej. Warszawa i okolice są centrum migracji Polski.

Z informacji podanej przez Komendę Powiatową wynika, że na terenie miasta w ciągu ostatnich 10 lat odnotowano 732 przestępstwa, z czego 12 przestępstw było popełnionych przez uchodźców – i tylko na terenie ośrodka w Dębaku. Skazani uchodźcy w ramach kary wykonywali prace społeczne na terenie Podkowy. Złożyłem na ręce Komendanta Policji Powiatowej i Stołecznej prośbę o zwiększenie obsady posterunku policji w Podkowie Leśnej oraz powrotu do pełnej obsady komisariatu pracującego 24 h na dobę. Z nieoficjalnych informacji, które posiadam – nastąpi zwiększenie o dwa patrole policji w godzinach zamknięcia posterunku.

Polska przyjmie 7082 osoby w ciągu dwóch lat. Pierwszą grupą –ponad 6000 – będzie grupa, która stara się o nadanie statusu uchodźcy z Włoch i Grecji (Syryjczycy i Erytryjczycy). Drugą jest grupa osób przesiedlanych z terenu Libanu i są to obywatele Syrii. Planowany schemat działania: ośrodek w Dębaku jest przygotowywany pod kątem relokacji i osiedleń, czyli przewidziane jest lokowanie grupy 150 osób w transzach 5-6 miesięcznych. Następnie te osoby wejdą w indywidualne programy integracyjne. W tym okresie zakładana jest intensywna nauka jęz. polskiego dla tych osób. Ze wstępnych informacji statystycznych wynika, że dzieci będzie ok. 13-15 do 20%. To znacznie mniej, niż było dotychczas. Urząd do Spraw cudzoziemców stara się o utworzenie kolejnych ośrodków w Polsce. Również może nastąpić taka sytuacja, że osoby przebywające w ośrodku nie będą zainteresowane pozostaniem w naszym kraju, nie wszyscy też mogą chcieć korzystać z ośrodka – obecnie na 4 tys. osób jedynie 1,5 tys. mieszka w ośrodkach, pozostałe wynajmują mieszkania/domy. Nie ma obowiązku mieszkania w ośrodkach. Uchodźcy są weryfikowani kilkukrotnie pod kątem bezpieczeństwa.

Obecnie w szkole samorządowej uczy się 17 osobowa grupa dzieci cudzoziemskich z Dębaka. Najliczniejsza, bo ponad 50 osobowa grupa uczyła się w roku szkolnym 2013/14. W bieżącym roku szkolnym posiadamy 46 miejsc wolnych (przy założeniu 25 osób w klasie). Przyjęcie dzieci cudzoziemskich do wyżej określonego limitu nie spowoduje zmian organizacyjnych: nie nastąpi podział klas, nie będzie wielozmianowości. Z badania osiągnięć edukacyjnych (egzaminy końcowe) w ciągu ostatnich 7 lat wynika, że ilość uchodźców nie wpływa na jakość i poziom nauki. Szkoła uzyskuje bardzo dobre wyniki – znajduje się w 12% najlepszych szkół w kraju i jest najlepszą w powiecie grodziskim. Nie istnieje zagrożenie usuwania dzieci spoza rejonu. Szkoła jest przygotowana na przyjęcie kolejnej grupy uchodźców. Zostały wystosowane pisma do MEN i podjęte działania związane ze zniesieniem rejonizacji, tak aby uciążliwości związane z obowiązkiem szkolnym dzieci z Dębaka nie spoczywały tylko na Podkowie Leśnej. Rozmowy trwają. Z przedstawionej statystyki wynika, że nie istnieje zagrożenie konieczności przyjęcia zbyt dużej ilości dzieci do szkoły. Według obowiązującego prawa dzieci w wieku szkolnym mają obowiązek edukacyjny. Wykluczona jest możliwość zorganizowania nauki dla dzieci cudzoziemskich w Dębaku, nie tylko ze względów prawnych – dzieci te mają prawo do edukacji na zasadach równości, czyli takich samych jak dzieci polskie, ale również psychologicznych.

Podsumowując spotkanie, ubolewam, że część osób na sali złamała elementarne zasady kultury, uniemożliwiając przedstawienie przez naszych gości przygotowanych prezentacji i informacji oraz nie dostosowując się do zaproponowanej formuły spotkania. Szkoda, że osoby te nie były zainteresowane informacjami, a jedynie podgrzewaniem atmosfery. Pomimo tego, spotkanie uważam za udane, wraz z prelegentami udało się odpowiedzieć na wszystkie zadane pytania. Wielokrotnie też padały słowa i ze strony gości i z sali od mieszkańców, że Podkowa Leśna jest znana z otwartości, tolerancyjności i solidarności. Mocno budujące oraz duże wrażenie wywarły wypowiedzi naszego syryjskiego gościa, że „pomimo negatywnego podejścia do uchodźców Polska jest najbardziej tolerancyjnym narodem na świecie, jest wolnym krajem, nikt nikogo do niczego nie zmusza, w przypadku uchodźców chodzi tylko o drugiego człowieka, który potrzebuje pomocy i jest taki jak my i należy podejść do niego jak do siebie.” Potrzeba pomocy jest kwestią człowieczeństwa, a nie polityki.

Trudno jest zreferować cały przebieg spotkania, wybrałem te informacje, które z punktu widzenia Podkowy są najistotniejsze, choć wszystkie były bardzo ciekawe. Chętni mogą odsłuchać zapis spotkania – czas ok. 2 godzin.

Zapis spotkania bez skrótów – dziękuję panu Piotrowi Śliwińskiemu: